کد مطلب:8075 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

فلسفة اصلي حرمت كراوات چيست؟ مگر يك نوع زيبايي نيست؟ اگر تشبّه به كفّار است، خيلي از چيرها تشبه به آنها دارد!

پوشيدن كراوات يا هر لباس ديگر بر مرد و زن به خودي خود حرام نيست، مگر لباس ابريشمي خالص يا طلاجات كه بر مرد حرام است. پوشيدن بقية لباسها حرام نيست، مگر به جهت عارضي و به عنوان ثانوي، مثل عنوان تشبه به كفّار يا تشبه مرد به زن يا زن به مرد يا لباس شهرت. برخي از مراجع فرمودهاند: بر مسلمان سزاوار است از لباس هايي كه موجب تشبه به كفّار است، استفاده نكند و از اموري كه شعار كفّار است، مانند صليب بايد اجتناب نمود.

مرجع ديگري فرمود است: ظاهراً كراوات اصلاً زيّ و شعار نصارا بوده و بهتر است مسلمانان از آن بپرهيزند.

بنابر اين عناوين عارضي و ثانوي مانند تشبه به كفّار يا پوشيدن لباس شهرت به طوري كه اگر مردي يا زني آن را بپوشد، به خاطر رنگ يا دوخت آن، انگشتنما مي شود و احياناً موجب هَتك و خواري او ميگردد، پوشيدن اين گونه لباسها جائز نيست.

اگر مردي لباس مخصوص زنان يازني لباس مخصوص مردان را بپوشد، بنابر احتياط جائز نيست. مراد از لباس مختصّ مردان لباسي است كه معمولاً فقط مردان ميپوشند و لباس مختّص به زنان لباسي است كه معمولاً زنان ميپوشند مانند چادر، مقنعه و . اگر مردي يكي از اينها را بپوشد، بنابر احتياط واجب جايز نيست و كار حرامي انجام داده است. اما پوشيدن لباسهايي كه هم مردان ميپوشند و هم زنان، اشكالي ندارد مانند شلوار يا بعض پيراهنها.

لباس مختصّ به كفّار نيز بر مسلمانان حرام است. پوشيدن لباس هايي كه معروف به پانكي اند يا لباس كشيشان و راهبها يا لباس مخصوص هندوها جائز نيست.

آيت اللّه خامنهاي: ميفرمايد: به طور كلّي پوشيدن هر لباسي كه لباس غير مسلمانان محسوب ميشود به طوري كه پوشيدن آن منجرّ به ترويج فرهنگ منحطّ بيگانه شود، جائز نيست.

آيت اللّه بهجت: تشبه به بيگانه خلاف احتياط است .

آيت اللّه خامنهاي: به طور كلي پوشيدن كراوات يا ديگر لباس هايي كه پوشش و لباس غير مسلمانان محسوب ميشود، به طوري كه پوشيدن آنها منجّر به ترويج فرهنگ اجانب شود، جائز نيست.

آيت اللّه فاضل: كراوات مربوط به مسيحيها و شعار آنان است. لذا بهتر است مسلمانان از آن اجتناب كنند اگر چه با شيوع آن در بين مسلمانان از آن جنبه خارج شده است.

بنابر اين فرق كراوات با چيزي مانند كت و شلوار در اين است كه اولي جزء شعار و نشانههاي آنان به حساب آمده، و لي در لباس اين دين گونه نيست و يك مسئله عادي ميان تمام ملتها و از جمله مسلمانان شده است، اما اگر كراوات به همين صورت حساب شود، همين حكم را خواهد داشت.

در روايت از امام صادق (ع) نقل شده كه: خداوند متعال به پيامبري وحي كرد كه: به مؤمنان بگو: لباس دشمنان مرا نپوشيد و مثل غذاهاي آنان را نخوريد و راه و رسم دشمنان مرا پيروي نكنيد.

در روايت ديگر از پيامبر (ص) نقل شده است: من لبس مشهوراً مِن الثياب أعرض اللهُ عنه يوم القيامة؛ هركس لباس بپوشد كه بين مردم معروف و مشهور شود (نگاهها به او جلب شود وخود نمايي كند) خداوند روز قيامت از او روي ميگرداند .

امام صادق (ع) فرمود: پيامبر (ص) مرداني كه خود را شبيه زن ميكنند يا زناني كه خود را شبيه مرد ميكنند، لعنت كرد.

باز نقل شده است كه: پيامبر: مرداني را كه خودرا شبيه زن ميگرداند (المخنّثين) آنان را از خانه هايتان بيرون كنيد.

يكي از عوامل بدبختي كشورهاي عقب افتاده اين است كه سعي نميكنند از خود فكر و انديشه توليد كنند. شايد دست استعمار در كار باشد تا مستعمران بتوانند از منابع اين كشورها استفاده كنند و آنان را غارات كنند آنان براي مشغول كردن مردم سعي ميكنند افكار آنان را به جاي ديگري بكشانند تا مردم بيچاره و مستضعف ديگر قدرت فكر و انديشه نداشته باشند، در نتيجه از ترقي و تكامل و پيشرفت باز مانند و هميشه وابسته باشند. يكي از راههاي انحراف افكار وارد كردن مدهاي مختلف است، به طوري كه هر روز شكلي از لباس، شكلي از سر و صورت به بازار عرضه ميكنند. افكار عامي و جاهل كه تيز بين نيستند، به دنبال آنها به حركت در ميآيند و ميپندارند اگر اين واردات را تقليد كنند، همه چيز شان حلّ ميشود. زهي خيال باطل!

لرد لوتين دانشمندان انگليسي در جشن فارغ التحصيلان دانشگاه عليگره هند گفت: تمدن جديد ما را تالب پرتگاه كشانده است. شما را نيز خواه نا خواه بدان سوي خواهد كشانيد. ما به داروي ديگري نياز منديم. گمان دارم كه داوري درد مانزد شما است. و امّا شما به هوش باشيد تا داروي خالص خود را بر باد ندهيد و دقت كنيد كه در لذّتهاي معجون مسموم كنندة ما در نيافتيد.

مكتبها و فلسفههاي رنگارنگ چون قارچ ميرويد و گروهي از مردم مخصوصاً جوانان را براي مدتّي سر گرم ميكنند بايد بدانيم كه پيروي بي چون و چرا از مدهاي شرق و غرب، علامت عقب افتادگي فكري جامعه است.

پيامبر (ص) و امير المؤمنين (ع) از تشبه به يهود و نصارا و مجوس به شدت منع كردهاند. آنان همواره به مسلمانان روحية استقلال خواهي و عزّت و شجاعت ميآموختند. بزرگترين خطري كه تقليدهاي كور كورانه به دنبال دارد، ركود فكري و اضمحلال شخصيت فردي و اجتماعي است. ملّت مقلد همواره متنكي به ديگران است و از خود استقلال ندارد و نميتواند بر پاي خويش بايستد. روح اعتماد به نفس در آنان كشته ميشود و براي هميشه به نوعي بردگي تن ميدهند.

ما مسلمانان بايد استقلال فكري خود را نگه داريم و دنبال توليد فكرهاي جديد و پيشرفتهاي مادي و معنوي باشيم، تا جهان خواران نتوانند به ما زور بگويند. اگر در اسلام از پوشيدن برخي لباسها منع شده، به خاطر اين است كه با خود را مقلّد ديگران قرار ندهيم، و گرنه لباس به خودي خود بدنيست و مانعي ندارد. آن چه بد است، عدم استقلال فكري است. زيبايي و زيبا پوشي نه تنها بدينست، بلكه محبوب خدا است: إنّ اللّه جميل و يحبّ الجمال ؛ خدا زيبا است و زيبايي را دوست دارد . آنچه بداست، وابستگي و بي هويتي مسلمان است. هر چه غرب و شرق براي ما مسلمانان به ارمغاي بياورند، پذيرفتن، چشم بسته و تقليد كور كورانه از بيگانگان بد است.

در برخي از روايات و داستانها وارد شده كه شخصي به امام (ع) سلام ميدهد، ولي ايشان به عللي جواب نميدهند، با اين كه جواب سلام واجب است؛ چرا؟

جواب، سلام واجب است پيامبر و ائمه نه تنها جواب سلام همه را ميداند، بلكه خود به سلام كردن سبقت داشتند، حتّي پيامبر به بچهها و زنها هم سلام ميكرد. امّا در مواردي اگر تشخيص داده شود كه جواب ندادن باعث تنبّه با هدايت يا گوشمالي سلام كننده ميشود و دست از خلاف بر ميدارد و به طور كلي هدفي ارزشمندتر از اين امر واجب وجود دارد، جواب سلام لزومي ندارد، مثلاً وقتي كه پيامبر به اسقفهاي نجران نامه نوشت و آنان را به اسلام دعوت كرد، تعدادي از رؤساي آنان به سوي مدينه روانه شدند. همه با لباسهاي زيبا و با انگشترهاي طلا و صليب بر گردن انداخته، بر پيامبر وارد شدند و سلام دادند. پيامبر جواب سلام را نداد و از آنان روگردانيد. آنها نزد علي بن ابي طالب (ع) رفتند و گفتند: پيامبر به ما نامه نوشته و مارا دعوت كرده، و لي حالا ما را به حضور نميپذيرد و جواب سلاممان را نميدهد. علي (ع) فرمود: شما بالباسهاي طلابافت و همراه با تحملات و انگشتر طلا و صليب بر پيامبر وارد شديد. اينها را از خود دور بكنيد و لباس ساده بپوشيد تا شما را به حضور پذيرد . همين كار را كردند و پيامبر آنان را پذيرفت و جواب سلامشان را دارد.

كساني كه با دستور پيامبر مخالفت ميكردند، براي تنبيه جواب سلام آنان را نميداد در تاريخ جنگ تبوك آمده است: كعب بن مالك و هلال بن اميه و مرارة بن ربيع از رفتن به جنگ تبوك تخلف كردند. و قتي بر پيامبر دارد شدند و سلام كردند، پيامبر جواب سلام آنان را نداد و حتي مسلمانان جواب سلام آنان را ندادند، حتي زن و بچة آنان به آنها توجه نكردند، چون تعداد مسلمان در جنگ تبوك كم و تعداد دشمنان زياد بود و نياز مبرم به حضور تمامي مسلمانان بود، در نتيجه آنان براي توبه به سوي كوه رفتند تا بالاخرة توبه شان قبول شد.

عدهاي از شيعيان به قصد ديدار امام هشتم (ع) روانة خراسان شدند. هر روز به در خانة امام (ع) ميرفتند و ميگفتند: ما از شيعيان امام (ع) هستيم. امام رضا (ع) به دربان ميگفت: به آنان بگو: من مشغول كاري هستم. تا شصت روز اين افراد ميآمدند و لي اجازة ورود نميگرفتند تا اينكه روز آخر خدمت امام رسيدند و به امام سلام كردند، و لي امام جواب سلام آنان را نداد. آنان ناراحت شدند و زبان گله باز نمودند، حضرت فرمود: ادعاي شما اين است كه شيعة علي(ع) هستيد، در حالي كه شيعة علي، حسن و حسين و ابو ذر و سلمان و مقداد و عمار و محمد بن ابي بكر بودند آنان كه هيچ يك از دستورهاي علي (ع) را مخالفت نكردند و حضرت را ناراحت ننمودند. شما در انجام واجبات كوتاهي ميكنيد، اهل معصيت و گناه هستيد، حقوق برادران دين را رعايت نميكنيد.. از طرفي ادعاي شيعه بودن داريد؟! اگر بگوئيد ما از محبّان و دوستان علي (ع) هستيم، صحيح است . آنان عذر خواهي كردند و زبان به استغفار و توبه باز كردند و گفتند ما از محبّان و دوستان شما هستيم. آن گاه حضرت رضا (ع) به آنان ملاطفت كرد و آنها را نزد خود نشانه و احترام كرد و صله و هديه داد.

در اين داستان جواب سلام ندادن امام رضا (ع) و معطل كردن آنان به جهت اين بود كه درس آموزنده به آنان بدهد و آنها و امثال شان را از ادعاهاي گزاف بر حذر دارد.

بنابر اين گرچه جواب سلام واجب است، امّا در مواردي به خاطر مصالح مهمتري جواب داده نميشود، كه تشخيص آن موارد و مصالح به عهدة آكاه انسان آگاه است.